Hayal misin, Gerçek mi?

2 Ağustos 2012 Perşembe

Bazen güzel mi yoksa sıkıntılı mı olduğunu bilemeden bir hisse kapılırsın. Hayatın her zamanki gibi sıradan, sıkıcı ve son derece aynıdır.. Ancak o o duygu bişeyler değişecek diye fısıldar ruhunun derinlerine.. Bir şeyler olsun istersin, ha
li hazırdaki vaziyetinden kurtulmak istersin.

İçini kıpır kıpır eden, midende kelebekler uçuşturan bir şey. Belki aşktır bunun adı, belki de hiç bir zaman aşk olmamıştır hayellerdeki gibi. Aslında hayalin gerçeklere meydan okumasıdır sana bu çelişkileri yaşatan. Gerçekler çoğu zaman bayat ve saçmayken sen hayallerine inanırsın.. Bununla gökyüzünde bir yıldız kayar.

O yıldız belki Dünya'nın öbür ucundaki aç bir çocuğun dileğini gerçekleştirir ama sen kendin için bir işaret zannedersin. Herşey umudunu körükler, hayalinin ateşini yakman için bir odun olup çıkıverir artık senin için. Tek bir kelime, uzatılmış bir el, ansızın çalıveren bir şarkı, gülümseyen bir yüz...

Belki mutluluğu yakalayıp peri masallarını yaşayan yoktur şimdiye kadar, fakat sen faklısındır... Senin hayalin gerçekleşecektir!

Sahte bir dünyada yaşayıp onunla yatar kalkarsın, kahkahalarını tetikleyen bir parmaktır sanki o düşünceler..

Hep ulaşılamazlara duyulan bir özlem, yaşanmışlıklara duyulan bir kırgınlık düğümLenir boğazında... Hangisi gerçek sensindir bilemezsin... Gerçeği yaşaman için baskı kurarlar benliğine, kuşatırlar zihninin kalelerini. "Bunlar gerçek değil, Dünya'ya dön!" diye...

Anlatamazsın kalbine yer edinmiş yaraların acısını kimselere, dilin lal olur konuşamazsın, söyleyemezsin bu garip keşmekeşi...

Ama bir cümle asılı kalır aklının duvarlarında, haykırırsın kimsenin duyamayacağı kadar sessizce. "O dünya sizin gerçeğiniz, benim için gerçek göklerde.." Kimse duyamaz yalnız göklerdeki duyar belki de...

Bekliyorum Bir Umutla

18 Haziran 2012 Pazartesi









Hiç hayallerinizin hayal olduğu gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kaldınız mı? Ertelediğiniz hayallerin zamanı gelince gerçekleşmediğiyle  mesela. Ve boğazınıza oturan o iğrenç hissi tattınız mı?


Bu hissi yaşayalı uzun zaman oluyor. Ama gelin görün ki alışamadım. Bir türlü kabul edemedim gerçekleri.  
İnsanın kendisine yaptığı en büyük kötülük kendisine yalan söylemesiymiş. Bunu öğrendim. Olamayacak şeyleri bile bile istemek ve sonra  gelen büyük yıkımı yaşamaktı benim yaşadığım.


Peki akıllandım mı? bundan bir ders çıkarabildim mi? hayır , hala bile bile ve artık biliçsizce istiyorum.  Ve yine de kendimi kandırmaya devam ediyorum.
    
Dünyanızın deyim yerindeyse başınıza yıkılması , nefesinizin bir anlığına kesilmesi , uyuyamamanız  ..
Ama biliyorum ki bir tek ben değilim hayallerime elveda diyen ,  umutsuzluklar içinde sürünen , kendimi yiyip bitiren..
  
Sanırım asıl sorun hayal kurmayla başlıyor . Mesela her yeni yılla birlikte bu yıl '' o kişiyle'' tanışacağıma inanarak başlıyorum. Olmayınca yeniden dirilip yeni bir seneye bakıyorum umutla ve heyecanla. Bekliyorum. 
   
Belki de mutluluğu isteyerek uzaklaştırıyorum kendimden. Kaçıyorum. 
  
İçimde birikenleri döküyorum buraya.Yanlız olmadığımı bilmek istiyorum.
Birisinin  gelip ''ben varım'' birlikte ağlayalım birlikte gülelim '' demesine ihtiyacım var şimdilik..

Bekliyorum bir umutla.
  
Siz de bekliyor musunuz birşeyler için ne kadar süreceğini bilmeden? -BD

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Blog contents © Hayal Kutusu 2010. Blogger Theme by Nymphont.